Πατριώτες για κλάματα και για κλωτσιές...

Έχω ακούσει πολλούς 'Ελληναράδες' - ειδικά τελευταία με την αναμόχλευση του Μακεδονικού - να προσπαθούν να υπερασπιστούν την ελληνικότητα της Μακεδονίας και πραγματικά ακούγοντάς τους μου έρχεται να βάλω τα γέλια (ή και τα κλάματα).

Δυστυχώς, οι περισσότεροι από τους 'Ελληναράδες' αυτούς, απ' ότι φαίνεται στο σχολείο στο μάθημα της ιστορίας έπαιρναν τον υπνάκο τους, με αποτέλεσμα σήμερα να προσπαθούν να υποστηρίξουν ιστορικά τις πατριωτικές τους θέσεις και να γίνονται ρεζίλι.

Αλλά ποιές είναι αυτές οι πατριωτικές θέσεις; Ας αφήσουμε το Μακεδονικό ζήτημα... Άλλες τέτοιες θέσεις ποιές είναι; Ειλικρινά, πέρα από κάποια αρχαιολατρεία - που έλεος πια με αυτούς τους αρχαίους προγόνους μας... αν έβλεπαν τα σημερινά μας χάλια θα προτιμούσαν να αλλάξουν πατρίδα, παρά να έχουν εμάς για απόγονους - πατριωτικές θέσεις δεν βλέπω να υπάρχουν άλλες!

Και, αλήθεια, ποιοί είναι αυτοί οι Έλληνες 'πατριώτες'; Γιατί απ' όσους ανακαλύπτω να μιλάνε για πατριωτισμό - είτε σε διάφορα ΜΜΕ, είτε σε blog, είτε σε συζητήσεις - είναι είτε χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, που εύκολα παρασύρονται από μεγάλες ιδέες και μεγάλα λόγια, είτε είναι μεγαλομεσαίου εισοδήματος που θεωρούν ότι με τις (εθνικο)πατριωτικές τους κορώνες, εξοφλούν το χρέος τους προς την πατρίδα, οπότε δικαιολογούνται να κλέβουν το Δημόσιο, να δίνουν και να παίρνουν μίζες και τέλος πάντων να θεωρούν τη γειτονιά τους, την πόλη τους ή και ολόκληρη τη χώρα ιδιοκτησία τους στην οποία μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα.

Προσωπικά, πιστεύω ότι οι πατριώτες της πρώτης κατηγορίας, είναι ή μπορούν να γίνουν πολύ πιο χρήσιμοι πολίτες για την ελληνική κοινωνία από τους δεύτερους... Πέρα από μερικές ανόητες μισαλλόδοξες απόψεις (του τύπου 'να φύγουν οι ξένοι από την Ελλάδα', 'να πάρουμε την Πόλη' ή το πολυφορεμένο 'όταν οι πρόγονοί μας έχτιζαν τον Παρθενώνα, οι άλλοι ήταν ακόμα σκαρφαλωμένοι στα δέντρα'), που όσο και αν δεν τους αρέσει, δεν αντέχουν σε οποιαδήποτε κριτική - και που αν έχουν λίγο τη διάθεση να διαβάσουν ιστορία, εύκολα μπορούν να αναθεωρήσουν - οι περισσότεροι έχουν τη διάθεση να κάνουν κάτι που να είναι χρήσιμο γι' αυτόν τον δύσμοιρο τόπο.

Δυστυχώς όμως, οι δεύτεροι (που ειναι και οι πιο γνωστοί) είναι τα μεγαλύτερα παράσιτα της κοινωνίας μας. Είναι αυτοί που πουλάνε τον πατριωτισμό τους σε τιμή ευκαιρίας, είτε για να βγάλουν το παντεσπάνι τους, είτε για να αποκτήσουν δημόσια αξιώματα. Πάρτε όποιο παράδειγμα θέλετε: από τον πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ. και τους περισσότερους από τους βουλευτές αυτού του κόμματος μέχρι το Λιακόπουλο, και αναρωτηθείτε πόσοι από αυτούς θα συνέχιζαν να υποστηρίζουν τις πατριωτικές τους απόψεις, αν αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ακόμα και το ελάχιστο προσωπικό κόστος. Εγώ πάντως, δε θα ορκιζόμουν για κανέναν τους.

Αλλά, ας μην περιοριστούμε μόνο στο συγκεκριμένο κόμμα - που το έφερα ως παράδειγμα επειδή ο πατριωτισμός είναι η κυρίαρχη ιδεολογία του... Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει βουλευτές οποιουδήποτε κόμματος να δικαιολογούν συναδέλφους τους με τη φράση-κλισέ: '...και δε νομίζω ότι αμφισβητεί κανένας τον πατριωτισμό του κ. Τάδε!'. Ε, φυσικά... πώς να τον αμφισβητήσει κανένας; Από αυτόν βγάζει το παντεσπάνι του ή ικανοποιεί τον εγωισμό του ο άνθρωπος... Είναι δυνατόν να αμφισβητήσει κανένας τα αυτονόητα;

Δεν είναι...

...και ένα καντάρι ακόμα!

...αλλά το τελευταίο καντάρι με ψέμματα του Βγενόπουλου, ειπώθηκε στο χώρο που έπρεπε να ειπωθεί: εκεί που 'εργάζονται' και άλλοι επαγγελματίες ψεύτες, τη Βουλή. Οπότε ήταν και σε ένα χώρο που θα μπορούσε να κινείται άνετα.

Και τι δεν ακούσαμε σε αυτό το καντάρι! Δηλαδή μόνο τα μισά να πιστέψουμε, πρέπει να ανακηρύξουμε το Βγενόπουλο, εθνικό ευεργέτη! Μετράτε...

Είπε ότι αν του είχαν δώσει τη μειοψηφία στο Δ.Σ. δε θα πούλαγε τις μετοχές του! Επειδή εξήγησα αναλυτικά το γιατί οι μετοχές του πΟΤΕ θα πωλούνταν έτσι και αλλιώς στην προηγούμενη ανάρτησή μου, δε χρειάζεται να το επαναλάβω... Απλά, η αλήθεια είναι ότι δεν θα πούλαγε μόνο τις μετοχές, αλλά και τις θέσεις στο Δ.Σ. (και ίσως έβγαζε και μερικά εκατομμύρια παραπάνω).

Είπε ο Βγενόπουλος, ότι αν δεν το έκανε η Marfin (να αγοράσει τις μετοχές που βρίσκονται σε ελεύθερη διασπορά) θα το έκανε κάποιος άλλος, επειδή ο πΟΤΕ είναι φθηνός. Πρώτα-πρώτα αν ο πΟΤΕ ήταν φθηνός στα 26 Ευρώ που πούλησε η Marfin, τώρα στα 18 Ευρώ είναι σχεδόν δωρεάν! Οπότε κανένας δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι δεν θα βρεθεί κάποιος άλλος αύριο-μεθαύριο να κάνει το ίδιο. Ίσως να είναι δυσκολότερο, με 25% λιγότερο στην ελεύθερη διασπορά, αλλά δεν είναι αδύνατο. Από την άλλη, ο πΟΤΕ δεν είναι και το κελεπούρι των Ευρωπαϊκών τηλεπικοινωνιών, οπότε γιατί κάποιος οποιοσδήποτε επενδυτής να ξοδέψει 2 ή 3 δις Ευρώ για να αγοράσει ένα μειοψηφικό πακέτο μετοχών, όταν μπορεί με πολύ λιγότερα να αγοράσει την πλειοψηφία σε κάποια άλλη εταιρεία του ίδιου κλάδου με καλύτερες προοπτικές ανάπτυξης;

Είπε επίσης, ότι η Marfin θα πουλούσε τις μετοχές της στην DT έτσι κι αλλιώς, επειδή είχε υπογραφεί δεσμευτικό προσύμφωνο. Εκείνο που φυσικά 'ξέχασε' να πει, είναι ότι στο δεσμευτικό προσύμφωνο υπήρχε ο όρος ότι αν η DT δεν ερχόταν σε συμφωνία με το Ελληνικό Δημόσιο, και μάλιστα μέχρι κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία (νομίζω μέχρι τις 18 Μαΐου), δεν θα αγόραζε ούτε μία μετοχή και θα έμενε η Marfin με τις μετοχές του πΟΤΕ στο χέρι (ότι έπρεπε για ταπετσαρία).

Είπε κι άλλα πολλά και χοντρά ψέμματα ο Βγενόπουλος στη Βουλή.... Είπε όμως και κανα-δυο αλήθειες (έτσι για ποικιλία)....

Είπε ότι είναι καταφερτζήδες εκεί στη Marfin.... Μεγάλη αλήθεια. Αλλά με τέτοιον επαγγελματία ψεύτη στο τιμόνι της εταιρείας, πώς να μην είναι; Είπε ακόμα ότι ο μόνος κερδισμένος από όλη αυτή την ιστορία, είναι η Marfin και κανένας άλλος.. ούτε καν οι Γερμανοί (αυτοί να δείτε πώς 'το φυσάνε και δεν κρυώνει'... που πλήρωσαν πάνω από 800 εκ. Ευρώ παραπάνω απ' ότι αν αγόραζαν τον πΟΤΕ από την αγορά μόνοι τους). Είπε τέλος, ότι ο Αλογοσκούφης τα θαλάσσωσε με την πώληση του πΟΤΕ - αν και εδώ που τα λέμε, μάλλον δεν του είχαν μείνει και πολλές επιλογές.

Βέβαια, 'ξέχασε' να πει για πολλά πράγματα (προφανώς οι 'εθνικοί μας εκπρόσωποι' έπαιρναν το μεσημεριανό τους υπνάκο και ξέχασαν να ρωτήσουν)... Ξέχασε για παράδειγμα να πει για κάπου 7,5 εκατομμύρια μετοχές του πΟΤΕ που πουλήθηκαν (;) στη DT αλλά η Marfin δεν είχε στην κατοχή της (ούτε με χρηματοπιστωτικό μέσο), τουλάχιστον όπως φαίνεται από τις επίσημες δηλώσεις της προς το χρηματιστήριο. Δηλαδή αυτές οι μετοχές που βρέθηκαν; Φύτρωσαν; Φυσικά, 'ξέχασε' να πει για τα δάνεια που είχε λάβει η Marfin με ενέχυρο το 11% περίπου του πΟΤΕ (αλλά κορόιδο είναι; έτσι θα δικαιώνονταν οι χαρακτηρισμοί περί 'αεριτζή') και τέλος, ξέχασε να πει ότι μας 'δούλευε ψιλό γαζί' όταν έλεγε σε κάθε ευκαιρία ότι ο πΟΤΕ ήταν στρατηγική επιλογή της Marfin και ότι δεν προτίθεται να πουλήσει τις μετοχές της, όταν ήδη από τα τέλη Νοεμβρίου ήξερε ότι δεν μπορούσε η Marfin να κρατήσει τις μετοχές της στον πΟΤΕ, ακριβώς λόγω των υπέρογκων ποσών που είχε δανειστεί με ενέχυρο τις μετοχές αυτές.

Τελικά, απ' όσο φαίνεται, ο Βγενόπουλος δεν είναι μόνο επαγγελματίας ψεύτης.. είναι και θρασύτατος ψευτόμαγκας (πάντα, εννοείται, με τα λεφτά των άλλων). Γιατί, τι γύρισε και τους είπε όταν του είπαν ότι εκεί στη Marfin είναι καταφερτζήδες; 'Ναι, είμαστε καταφερτζήδες. Αν δε μας θέλετε, να μας το πείτε'!!! Που είσαι Βγενόπουλε; Ναι, ρε σύ.. από καταφερτζήδες του είδους σου έχουμε χορτάσει! Δεν πας σε καμία πιο σοβαρή χώρα να κάνεις τα ίδια που κάνεις εδώ πέρα; Να δεις για πότε πλακώνουν οι αληθινές Επιτροπές Κεφαλαιαγοράς (SEC) και οι Εφορίες (IRS), όχι τα δικά μας 'χάπατα', και κάνουν φύλλο και φτερό την εταιρεία 'σου' και σε βάζουν και φυλακή;

Επιτέλους, την πήγες πολύ μακριά τη βαλίτσα με το καλάμι που έχεις καβαλήσει!

Βγενόπουλος: Εφτά καντάρια ψέμματα

Έχω γράψει και αλλού για το γνωστό και μη εξαιρετέο 'επιχειρηματία' Α. Βγενόπουλο, κυρίως με αφορμή την αγωγή που κατέθεσε εναντίον του προέδρου του Συνασπισμού, Αλ. Τσίπρα.

Μέσα στο Σαββατοκύριακο διάβασα και άκουσα και για μια ακόμα αγωγή που κατέθεσε εναντίον του επίσης γνωστού και μη εξαιρετέου πολιτικού Γ. Παπανδρέου.

Επειδή τυχαίνει να γνωρίζω τον Α. Βγενόπουλο (έχουμε συναντηθεί σε Γενικές Συνελεύσεις της Marfin, όταν είχα μερικές μετοχές της εταιρείας) και έχω σχηματίσει πολύ πριν την ιστορία του πΟΤΕ συγκεκριμένη άποψη για το ήθος του 'επιχειρηματία' αυτού, νομίζω ότι είναι η καταλληλότερη ευκαιρία να του αφιερώσω αυτή την ανάρτηση (να σας προειδοποιήσω όμως ότι θέλει υπομονή, γιατί θα είναι μεγάλη).

Κατ' αρχήν, οι περισσότεροι από εσάς θα έχετε γνωρίσει το Βγενόπουλο ως 'επιτυχημένο επιχειρηματία'. Ο Βγενόπουλος όμως φυσικά δεν ξεκίνησε ως επιχειρηματίας - και άποψή μου είναι ότι ούτε και τώρα είναι επιχειρηματίας - αλλά ως ένας μέσος δικηγόρος μεταξύ χιλιάδων άλλων. Έχοντας ειδίκευση στο ναυτικό δίκαιο (ένας τομέας που απαιτεί κάποιες παραπάνω γνώσεις από το μέσο αστικό ή ποινικό δικηγόρο), συνεργάστηκε αρχικά με ένα δικηγορικό γραφείο που ειδικευόταν στα ναυτιλιακά και στη συνέχεια προσπάθησε να ξεκινήσει το δικό του γραφείο, αλλά δεν κατάφερε να το κρατήσει ανοιχτό πάνω από ένα-δύο χρόνια (μιλάμε για το 1985-6, και γενικά δεν είναι πολλά πράγματα δημόσια γνωστά για την περίοδο εκείνη σχετικά με τις δραστηριότητες Βγενόπουλου). Κλείνοντας το δικό του γραφείο συνεργάστηκε και πάλι με (το ίδιο ή άλλο) δικηγορικό γραφείο με ειδίκευση στα ναυτιλιακά, μέσα από το οποίο γνωρίστηκε με διάφορους εφοπλιστές, ιδιοκτήτες ναυτιλιακών εταιριών μεσαίου μεγέθους. Λόγω της κρίσης στη ναυτιλία εκείνη την περίοδο ο Βγενόπουλος έπεισε ορισμένους από αυτούς να του εμπιστευτούν ορισμένα ποσά για να δημιουργήσει μια εταιρεία επενδύσεων εκτός του χώρου της ναυτιλίας (κάτι σαν ναυτιλιακό hedge fund), τη MARitime FINancial Investments ή εν συντομία, Maritime (τα αρχικά μάλλον δε σας είναι άγνωστα).

Δε θα επεκταθώ στο πώς αγοράζοντας και πουλώντας εταιρείες έφτασε ως εδώ (είναι ήδη πολύ μεγάλη ανάρτηση μόνο με τα σχετικά με τον πΟΤΕ), πάντως, την πρακτική του 'λέω ένα σωρό ψέμματα και κανένας δε με ενοχλεί' δεν την εφάρμοσε μόνο στον πΟΤΕ (για την ακρίβεια, οι εξαγορές και συγχωνεύσεις που έχει κάνει χωρίς να πει πολλά ψέμματα μετριώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, άντε και των δύο).

Η πρώτη ανακοίνωση που έγινε από τη Marfin για εξαγορά ποσοστού στον πΟΤΕ ήταν στα μέσα Αυγούστου οπότε και έχοντας αποκτήσει πάνω από το 5%, με βάση τη χρηματιστηριακή νομοθεσία ήταν υποχρεωμένη η εταιρεία να το γνωστοποιήσει. Στις 17 Σεπτεμβρίου βγαίνει νέα ανακοίνωση για τη γνωστοποίηση της απόκτησης ποσοστού άνω του 10% στον πΟΤΕ, με μια λεπτομέρεια όμως: Η Marfin κατέχει άμεσα μόνο το 6,36%, ενώ άλλο ένα 4,41% κατέχεται για λογαριασμό (για να το πω σε γενικές γραμμές) της Marfin από άλλη εταιρεία 'με χρηματοπιστωτικό μέσο'.

Εδώ είναι ένα κομβικό σημείο της 'επένδυσης' στον πΟΤΕ. Το συγκεκριμένο χρηματοπιστωτικό μέσο είναι ένα εργαλείο 'μόχλευσης' (όπως λέγεται στη γλώσσα της αγοράς). Με αυτό το εργαλείο, η Marfin έβαλε ενέχυρο στις 7 Σεπτεμβρίου το ποσοστό αυτό για να δανειστεί 512 εκ. Ευρώ ώστε να συνεχίσει να αγοράζει μετοχές του πΟΤΕ. Το δάνειο λήγει στις 12 Σεπτεμβρίου 2008 ημερομηνία στην οποία, η Marfin έπρεπε να καταβάλει το κεφάλαιο του δανείου πλέον των τόκων (με επιτόκιο πάνω από 4%).

Στις 27 Σεπτεμβρίου, ο Βγενόπουλος ρίχνει το πρώτο μεγάλο ψέμα στην αγορά. Με δελτίο τύπου ανακοινώνει ότι η συμμετοχή στον πΟΤΕ είναι 'στρατηγικού χαρακτήρα' και ότι 'η Marfin δεν είναι κερδοσκοπικό κεφάλαιο που επενδύει με στόχο τη γρήγορη αποεπένδυση και το εύκολο κέρδος'. Δεν ξέρω πόσοι τον πίστεψαν. Η αλήθεια όμως είναι ότι ακόμα και την ημέρα που εκδόθηκε η ανακοίνωση, η Marfin δεν κατείχε σχεδόν καμία από τις εταιρείες στις οποίες είχε επενδύσει ένα χρόνο πριν.

Επόμενη ανακοίνωση αύξησης συμμετοχής της Marfin στον πΟΤΕ, γίνεται στις 26 Νοεμβρίου, οπότε η Marfin ανακοινώνει ότι κατέχει πάνω από το 17%, στην πραγματικότητα όμως το ποσοτό που κατέχει άμεσα, έχει αυξηθεί μόνο κατά 0,2%. Το υπόλοιπο 10,5% κατέχεται και πάλι μέσω δύο ακόμα παρόμοιων δανείων που συνάφθηκαν στις 23 Νοεμβρίου, ποσού 486 εκ. Ευρώ και 250 εκ. Ευρώ (συνολικά δηλαδή μαζί με το προηγούμενο δάνειο σχεδόν 1,25 δις Ευρώ) και τα οποία πρέπει να εξοφληθούν στις 28 Νοεμβρίου 2008.

Εδώ είναι το δεύτερο κομβικό σημείο της εξαγοράς του πΟΤΕ. Η Marfin έχει στα ταμεία της μόνο 800-900 εκ. Ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι για να πάρει τις μετοχές του πΟΤΕ, ή πρέπει να δανειστεί και άλλα χρήματα (έχει ήδη δανειστεί βάζοντας ενέχυρο μετοχές άλλων εταιρειών άλλα 667 εκ. Ευρώ, που πρέπει επίσης να αποπληρωθούν πριν από την ημερομηνία λήξης των δανείων με τα οποία αγοράστηκε η δεύτερη δόση του πΟΤΕ, οπότε το ταμείο της Marfin είναι ελλειματικό κατά 550-600 εκ. Ευρώ). Είναι προφανές λοιπόν ότι η Marfin δεν έχει τη δυνατότητα να κρατήσει τις μετοχές της στον πΟΤΕ. ΠΡΕΠΕΙ να τις πουλήσει. Κρατήστε αυτή τη διαπίστωση, καθώς έχει ήδη αρχίσει η αντιπαράθεση με το Ελληνικό Δημόσιο για τη συμμετοχή της Marfin στον πΟΤΕ.

Ο Βγενόπουλος πιέζει να αναλάβει η Marfin θέσεις στο ΔΣ του πΟΤΕ, όπως έχει το δικαίωμα να κάνει ως κάτοχος του 17% (έτσι διαδίδουν όλοι... κανείς δεν λέει ότι στην πραγματικότητα το 10,5% είναι 'αέρας κοπανιστός') του πΟΤΕ. Ζητάει τη σύγκληση Γενικής Συνέλευσης, την παραίτηση Βουρλούμη και ότι άλλο έχει τη νομική δυνατότητα να ζητήσει. Κυριολεκτικά, 'χαλάει ο κόσμος'. Και ξαφνικά, στις 21 Δεκεμβρίου, τα πράγματα ησυχάζουν. Ο Βγενόπουλος μαζεύεται, δε ζητάει συνελεύσεις, ούτε και την παραίτηση Βουρλούμη. Μόνο συμμετοχή στο Δ.Σ.

Ο λόγος βέβαια δεν είναι ότι ο Βγενόπουλος συμβιβάστηκε με την ιδέα της ήττας. Έχει καλομάθει (έχει γίνει δηλαδή ένας κακομαθημένος) αφού 20 περίπου χρόνια τώρα να γίνεται το δικό του. Ο απλός λόγος είναι ότι πλέον η Marfin έχει βγει στη γύρα για να πουλήσει τη συμμετοχή της στον πΟΤΕ. Φυσικά, αυτό δεν αποδεικνύεται, αλλά είναι προφανές, αφού στις 17 Δεκεμβρίου (4 ημέρες πριν την ανακοίνωση στην οποία η Marfin υπόσχεται ότι θα γίνει 'το καλό παιδί' του πΟΤΕ) έχει δανειστεί άλλα 233 εκ. Ευρώ, και το πραγματικό ποσοστό που κατέχει άμεσα στον πΟΤΕ είναι μόλις 7,9% ενώ το υπόλοιπο 10,5% είναι ενεχυριασμένο (με τον ίδιο τρόπο που προαναφέρθηκε.

Κάπου στην πορεία, αποκτήθηκε άλλο 1,5% του πΟΤΕ (πριν την νομοθετική ρύθμιση που απαγόρευε συμμετοχή σε επενδυτικό κεφάλαιο με ποσοστό πάνω από 20%). Για το πώς ακοκτήθηκε το ποσοστό (αν κατεχόταν απ' ευθείας από τη Marfin ή αν έχει συναφθεί και άλλο δάνειο) δεν είναι γνωστό, καθώς δεν έχουν δημοσιευτεί ακόμα οι λογιστικές καταστάσεις του 1ου τριμήνου. Όπως όμως και να έχει με το τελευταίο δάνειο της 17 Δεκεμβρίου, η Marfin έχει δανειστεί περίπου 1,5 δις Ευρώ με ενέχυρο το 11% περίπου του πΟΤΕ.

Και ω του θαύματος! Στις 27 Μαρτίου 2008, ξυπνάει από το λήθαργό της η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς να ρωτήσει τι γίνεται με τη συμμετοχή της Marfin στον πΟΤΕ, ενώ ήδη έχουν αρχίσει οι διαρροές ότι η Marfin έχει βγει στη γύρα για να πουλήσει. Και τι απαντάει ο Βγενόπουλος; Ε, 'παλιά μου τέχνη κόσκινο'... Απαντάει ότι 'η Marfin θεωρεί στρατηγική τη συμμετοχή της στον πΟΤΕ' (δηλαδή δεν προτίθεται να πουλήσει) παρά το ότι έχει δεχτεί προτάσεις από επενδυτικούς συμβούλους (διάβαζε Commerzbank που έχει συνάψει τα δύο πρώτα δάνεια συνολικού ύψους περίπου 1 δις Ευρώ και που θέλει να είναι σίγουρη ότι δεν θα φάει φέσι, καθώς η μετοχή του πΟΤΕ έχει πάρει την κάτω βόλτα). Βέβαια, ως επαγγελματίας ψεύτης ο Βγενόπουλος, φροντίζει να καλύψει τα νώτα του προσθέτοντας και τις δύο μαγικές λέξεις 'μέχρι τώρα' (και μάλιστα 2 φορές). Πέντε μόλις ημέρες αργότερα (καλά κι αυτοί της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς πρέπει να είναι μεγάλα 'χάπατα') ανακοινώνεται η συμφωνία για την πώληση του πΟΤΕ.

Όλο αυτό το διάστημα, ο Βγενόπουλος διέδιδε σε όλους τους τόνους, είτε σε ανακοινώσεις της Marfin, είτε σε συνεντεύξεις είτε και 'γω δεν ξέρω πού, ότι η συμμετοχή στον πΟΤΕ είναι στρατηγικής σημασίας και ότι δεν προτίθεται να την πουλήσει.

Για να έρθουμε τώρα και στην ηθική βλάβη του Βγενόπουλου και της Marfin.

Ο Τσίπρας είπε ότι αγοράζει αέρα και πουλάει αέρα. Και απορώ, γιατί παρεξηγήθηκε ο Βγενόπουλος. Στη γλώσσα της αγοράς, 'αγοράζω αέρα', σημαίνει 'αγοράζω με χρήματα που δεν έχω, με σκοπό το κέρδος από την πώληση σε σύντομο χρονικό διάστημα'. Αντίστοιχη έκφραση είναι και το 'πουλάω αέρα', που σημαίνει πουλάω μετοχές που δεν έχω με σκοπό το κέρδος αφού όταν θα τις αγοράσω, υπολογίζω ότι θα τις αγοράσω σε χαμηλότερη τιμή'. Δηλαδή ακριβώς ότι συνέβαινε. Βέβαια, πλέον οι συναλλαγές αέρα είναι παράνομες και έχουν αντικατασταθεί από αντίστοιχες νόμιμες - ή αν θέλετε νομότυπες - το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο.

Βέβαια, αν αποκαλέσεις κάποιον 'ψεύτη' ή 'κλέφτη' ή 'λαμόγιο' ή όπως αλλιώς θέλεις, ακόμα και αν είναι, ο νόμος θεωρεί ότι του προσβάλλεις την προσωπικότητα και έχει το δικαίωμα να σου ζητήσει αποζημίωση - άλλο αν το δικαστήριο θα του την επιδικάσει. Πάνω σε αυτό τον παράλογο νόμο πατάει ο Βγενόπουλος και ζητάει εκατομμύρια από όλους. Βέβαια, αν πραγματικά είχε προσβληθεί, δεν θα ζήταγε χρηματική ικανοποίηση, αλλά θα έκανε μήνυση και θα ζητούσε να πάνε φυλακή. Αλλά από κάποιον που ο μόνος σκοπός στη ζωή του είναι να βγάλει χρήματα με οποιοδήποτε τρόπο - νόμιμο, νομότυπο ή νομιμοφανή - δεν περίμενα και τίποτα καλύτερο...

Θα έβαζα και στοίχημα ότι ο Βγενόπουλος, αν υπήρχε κάποιος έστω νομιμοφανής τρόπος, να βγάλει χρήματα πουλώντας τη μάνα του, τον πατέρα του, τη γυναίκα του και τα παιδιά του θα το έκανε πολύ ευχαρίστως - και δυστυχώς δεν είναι ο μόνος!

Από πότε έγινε Έλληνας ο Όθωνας;

Διάβασα χθες τα αποτελέσματα της προκριματικής ψηφοφορίας για τον σπουδαιότερο Έλληνα όλων των εποχών που διοργανώνει ο ΣΚΑΪ. Με αυτό το μακρύ κατάλογο των 100 Ελλήνων, μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί σχετικά με τη σπουδαιότητα των προσώπων και αν θα έπρεπε να βρίσκονται σε αυτό τον 'κατάλογο' με βάση την προσφορά τους.

Ανάμεσα όμως σε αυτά τα πρόσωπα, βρίσκεται και ένας που πραγματικά απόρησα τόσο για το πώς ψηφίστηκε, όσο και για το πώς οι ψήφοι αυτές θεωρήθηκαν έγκυρες, τουλάχιστον για το συγκεκριμένο πρόσωπο: ο Όθωνας (Otto).

Δεν θα μπω στη διαδικασία για το αν ο Όθωνας ήταν σπουδαίος ή όχι... έτσι κι αλλιώς νομίζω ότι η ιστορία τον έχει κρίνει και η προσφορά του ή μη έχει καταγραφεί με συγκεκριμένο τρόπο στη συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων. Αλλά Έλληνας; Από πού και ως πού;

Και συνεχίζω την απορία μου: Μήπως - τόσο αυτοί που τον ψήφισαν, όσο και αυτοί που προσμέτρησαν σαν έγκυρες τις ψήφους αυτές - δεν γνωρίζουν ότι ο Όθωνας ήταν Γερμανός; Μήπως δεν γνωρίζουν ότι δεν έχει καν Ελληνική καταγωγή; Μήπως δεν γνωρίζουν ότι δεν είχε καμία διάθεση από μόνος του να έρθει στην Ελλάδα, αλλά τον έφεραν πριν καν ενηλικιωθεί για να κυβερνήσει έναν τόπο που ούτε γνώριζε πού βρισκόταν; Φυσικά και τα γνωρίζουν... εκτός κι αν δεν έχουν διαβάσει καθόλου Ελληνική Ιστορία, ή αν δεν έχουν πάει καν σχολείο...

Και καλά, ας πούμε ότι τους ψηφοφόρους τους κατανοώ ως ένα σημείο... έχουν και αυτοί την κάψα τους... Αφού δεν το έφερε η μοίρα να έχουμε στην Ελλάδα 'βασιλευόμενη δημοκρατία' θέλησαν να ψηφίσουν κάποιο βασιλικό εκπρόσωπο σαν τη σημαντικότερη προσωπικότητα... Αλλά, η 'εφορευτική επιτροπή' του ΣΚΑΪ; Αυτοί τι δικαιολογία έχουν;

Φοβήθηκαν μην τους χαρακτηρίσουμε ρατσιστές; Γιατί αν είναι έτσι, τότε θα έπρεπε να επιτρέπουν και ψήφους για πολλούς σημαντικούς ξένους που έζησαν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής τους στην Ελλάδα (και πολλοί από αυτούς πέθαναν εδώ), όπως ο λόρδος Τζόρτζ Γκόρντον Μπάιρον, ο Κάρολος Φαβιέρος, ο Ιωσήφ Ησαΐας ή ο Σαντόρε ντι Σανταρόζα (για να πιάσω μόνο τους φιλέλληνες της επαναστατικής περιόδου). Δε νομίζω όμως ότι θεωρεί κανένας από εμάς Έλληνα κάποιον από τους παραπάνω...

Και με την ίδια λογική, πόσο Έλληνας είναι ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος ή ο Γεώργιος Παπανικολάου (που και οι δύο έζησαν μεγάλο μέρος της ζωής τους και πέθαναν στο εξωτερικό);

Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια δυνατότητα για κατάθεση επίσημης ένστασης για τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης ψηφοφορίας, αλλά μη νομίζουν κάποιοι-κάποιοι ότι επειδή κάποια πράγματα βρίσκονται στα 'ψιλά των εφημερίδων' περνάνε και απαρατήρητα...

Ο φαταούλας - Επ. 4ο: Μια δουλειά όχι σαν όλες τις άλλες

Το Σάββατο το πρωί, ο Αντρέας είχε ήδη ετοιμαστεί από τις 9 και είχε ήδη 2 ώρες στη διάθεσή του μέχρι την ώρα που θα συναντούσε τη Θάνου. Από τότε που είχε ξεκινήσει να σπουδάζει στο Κτηνιατρικό τμήμα, πάντα όποτε είχε κάτι σημαντικό να κάνει - είτε εξετάσεις ήταν αυτές, είτε παρουσίαση εργασίας - ετοιμαζόταν από νωρίς. Έτσι είχε το χρόνο να θυμηθεί ή να εξετάσει όλες εκείνες τις λεπτομέρειες που μπορεί να χρειαζόταν.

Όπως συνήθως, έφτασε στη 'Θάνος Μεταφορική' 20 περίπου λεπτά πριν τις 11. Για να μη δείξει όμως στη Θάνου πόσο πολύ ήθελε αυτή τη δουλειά, αποφάσισε να καθίσει σε ένα κοντινό καφενείο για ένα καφέ «στο πόδι» και στις 11 παρά 2 ήταν έξω από τα γραφεία της 'Θάνος Μεταφορική'.

Εκείνη την ώρα, η Θάνου είχε μόλις κλείσει το τηλέφωνο με ένα μεγαλοκτηνοτρόφο που απειλούσε ότι θα σταματούσε τη συνεργασία με τη 'Θάνος' αν ως την άλλη μέρα δεν είχε λυθεί το πρόβλημα του κτηνιάτρου. Κάτω από αυτή την πίεση, η Θάνου είχε υποσχεθεί ότι το πρόβλημα του κτηνιάτρου θα είχε λυθεί ως το βράδυ... δεν είχε και άλλη επιλογή.

Της είχε κάνει εντύπωση ότι παρά το ότι 'Τα Νέα της Κάτω Ραχούλας' ήταν από τις μεγαλύτερες σε κυκλοφορία εφημερίδες του δήμου, μόνο 4 υποψήφιοι είχαν εμφανιστεί για τη θέση του κτηνιάτρου, ενώ ήξερε ότι υπήρχαν τουλάχιστον 20 άνεργοι κτηνίατροι στην Κάτω Ραχούλα. Όπως και να είχε, ο τέταρτος και τελευταίος κτηνίατρος που είχε να δει για να αποφασίσει, μάλλον έπρεπε να αποκλειστεί. Προφανώς - και σε αυτό δεν έπεσε έξω - ήταν ένας από τους νέους πτυχιούχους που δεν είχαν εμπειρία από τη δουλειά, πόσο μάλλον από όλα τα υπόλοιπα. Καθώς έκανε αυτές τις σκέψεις άκουσε το κουδούνι. "Ακριβώς στην ώρα του" σκέφτηκε.

Η γραμματέας της οδήγησε τον Αντρέα στο γραφείο της Θάνου.
- 'Ευγενικός είπαμε, ε;' τον ρώτησε για να σπάσει ο πάγος.
- 'Μάλιστα. Αντρέας Ευγενικός' της συστήθηκε εκείνος
- 'Και είστε πτυχιούχος κτηνίατρος κύριε Ευγενικέ;'
Ο Αντρέας κατάλαβε που το πήγαινε η Θάνου.
- 'Μάλιστα κυρία Θάνου. Φέτος τελείωσα το Κτηνιατρικό...' ξεκίνησε να λέει ο Αντρέας, αλλά δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση του, καθώς χτύπησε το τηλέφωνο.
- 'Με συγχωρείτε' απολογήθηκε η Θάνου και σήκωσε το ακουστικό. Στην άλλη άκρη ήταν ο μεγαλύτερος πελάτης της εταιρείας.
- 'Άκου εδώ Θάνου, δεν ξέρω τι θα κάνεις, εγώ αν δε φορτώσω μέχρι σήμερα το βράδυ, βρες μέρος να κρυφτείς' της είπε.
Τα πράγματα είχαν πλέον γίνει πολύ σοβαρά και έτσι η Θάνου για να βγει από τη δύσκολη θέση είπε κάτι που άφησε τον Αντρέα άφωνο.
- 'Σταύρο, ότι θα σου τηλεφωνούσα. Σε πόση ώρα μπορείς να είσαι στη μονάδα για να φορτώσουμε;'
- 'Σε μισή ώρα θα είμαι εκεί' της απάντησε ο Σταύρος και έκλεισε.

Ο Αντρέας την κοίταζε σα χαμένος μη ξέροντας τι να υποθέσει. Αυτό ήταν κάτι που δεν το περίμενε.
- 'Κυρία Θάνου...' πήγε να πει κάτι αλλά εκείνη τον έκοψε απότομα.
- 'Νεαρέ μου, νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να δω τι αξίζετε, είναι στην πράξη. Αν θέλετε να εργαστείτε στην εταιρεία, πρέπει να είστε έτοιμος να εργαστείτε για πολλές ώρες και κάτω από πίεση. Αυτή είναι η ευκαιρία σας'. Φυσικά, ήταν και η δική της ευκαιρία να βγει από τη δύσκολη θέση που βρισκόταν, έστω και προσωρινά. Ο Αντρέας άρχισε να σκέφτεται γρήγορα.
- 'Ξέρετε ότι από τη στιγμή που δεν έχω δικό μου ιατρείο, για να σφραγίσω οτιδήποτε πρέπει να με προσλάβετε, έτσι δεν είναι;' τη ρώτησε.
- 'Το ξέρω. Προσλαμβάνεστε.' του είπε. Δεν είχε χρόνο για διαπραγματεύεσεις. Στο κάτω-κάτω μπορούσε πολύ εύκολα να τον διώξει την επόμενη κιόλας μέρα. Σήμερα όμως θα κρατούσε το μεγαλύτερό της πελάτη.

[Διαφημίσεις]

Τα πράσινα πρόβατα (ΙΙ)

Αλήθεια το είδατε το post του Barba Ben για την Blog Action Day; Εγώ είχα την εξής απορία: καλά, πόσο χόρτο έχουν φάει αυτοί οι Βενιζελικοί για να εκστασιάζονται με κάτι τέτοιο;

Αντιγράφω από σχόλιό μου στο ιστολόγιο του Barba Ben (αν ψάξετε να το δείτε, μπορεί και να μην υπάρχει.. Ο Barba Ben, προσπαθεί πολύ να κρατήσει μακριά από το blog του τα λογικά επιχειρήματα):

Καλά, πόσο χόρτο νομίζεις ότι έχεις ταΐσει αυτά τα παιδιά (τους οπαδούς σου ντε!) που τους σερβίρεις τέτοιο παραμύθι για ένα δήθεν γράμμα από μαθήτρια της δεύτερης τάξης του Δημοτικού;

Πόσο ανεγκέφαλος μπορεί να είναι κανένας για να νομίζει ότι παιδάκι της δεύτερης τάξης του Δημοτικού:
1. Γράφει με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα τις λέξεις ζωή, άνθρωπος και Φύση
2. Χρησιμοποιεί εισαγωγικά
3. Έχει τέλεια ορθογραφία (καλά, ας υποθέσουμε ότι το πέρασε ορθογραφικό έλεγχο)
4. Χρησιμοποιεί πλήρη στοίχιση
5. Γράφει ό,τι
6. Στέλνει fax
και το σημαντικότερο
7. Χειρίζεται το Word καλύτερα από επαγγελματία

Ερώτηση 1: Αλήθεια, η υπογραφή είναι αληθινή, ή μουσαντή κι εκείνη;

Ερώτηση 2: Αφού το δήθεν γράμμα απευθύνεται βασικά στον Πρωθυπουργό, πώς έφτασε στα χέρια σου Barba Ben μας;

Ρίξε τους κι άλλο δούλεμα! Τους αρέσει!

Ο φαταούλας - Επ. 3ο: Τύχη βουνο!

Μόλις έκλεισε το τηλέφωνο, ο Αντρέας συνειδητοποίησε κάτι πολύ σημαντικό: δεν ήξερε πώς θα πήγαινε στη 'Θάνος'. Για την ακρίβεια, δεν ήξερε ούτε καν που βρισκόταν η εταιρεία. Βέβαια υπήρχαν πολλοί τρόποι για να το μάθει στη συνέχεια, αφού ήταν αποφασισμένος να μαζέψει όσες το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για τη μελλοντική του - όπως υπολόγιζε - δουλειά, το θέμα όμως ήταν αν αυτό είχε κάνει καλή ή κακή εντύπωση στην κ. Θάνου, εκτός αν απλά δεν το είχε προσέξει ούτε εκείνη...

Βέβαια η κ. Θάνου, είχε προσέξει ότι ο Αντρέας δεν τη ρώτησε για το που βρισκόταν η εταιρεία, αλλά δεν έδωσε πολλή σημασία. Έτσι κι αλλιώς, είχε πολύ σοβαρότερα προβλήματα να λύσει, καθώς ο κτηνίατρος που εργαζόταν μέχρι τότε στη Θάνος Μεταφορική, είχε παραιτηθεί 'για προσωπικούς λόγους' τρεις μέρες νωρίτερα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να φορτωθούν τα ζώα στα φορτηγά της εταιρείας, και οι κτηνοτρόφοι να διαμαρτύρονται και να απειλούν θεούς και δαίμονες. Το σίγουρο ήταν ότι όποιος και να αναλάμβανε τη θέση του ελεγκτή κτηνιάτρου θα είχε πολλές υπερωρίες να κάνει μέχρι να επανέλθουν τα πράγματα στους φυσιολογικούς τους ρυθμούς.

Ο Αντρέας φυσικά δεν είχε ιδέα για όλα όσα συνέβαιναν στο μελλοντικό του εργοδότη. Βέβαια το ίδιο απόγευμα, είχε ήδη ξεκινήσει να ρωτάει φίλους και συμφοιτητές σχετικά με την Θάνος Μεταφορική, αλλά καθώς προσπαθούσε να μην κινήσει το ενδιαφέρον τυχόν ανταγωνιστών - θυμάστε ότι δεν ήταν ο μόνος άνεργος πτυχιούχος του Κτηνοτροφικού Τμήματος - οι πλάγιες ερωτήσεις που έκανε δεν θα μπορούσαν να του δώσουν τις πληροφορίες που ζητούσε. Βέβαια κατάφερε να μάθει ότι η Θάνος Μεταφορική ήταν μια μεσαία μεταφορική εταιρεία που ξεκίνησε να λειτουργεί μόλις πριν μερικά χρόνια και ότι κατά βάση τα φορτηγά της μετέφεραν ζώα - σφαγμένα και ζωντανά - όπως και οι περισσότερες μεταφορικές εταιρείες αντίστοιχου μεγέθους. Εκείνο που του έκανε εντύπωση ήταν ότι το όνομα Θάνος Μεταφορική, ήταν παραπλανητικό, καθώς δεν υπήρχε κανένας κ. Θάνος ιδιοκτήτης της μεταφορικής. Υπήρχε δηλαδή κάποιος κ. Θάνος, κτηνοτρόφος στο επάγγελμα, μέχρι πριν λίγα χρόνια, αλλά είχε αποδημήσει από το μάταιο αυτό κόσμο και είχε αφήσει όλη του την περιουσία στην αγαπημένη του σύζυγο, την κ. Θάνου με την οποία είχε μιλήσει ο Αντρέας στο τηλέφωνο. Καθώς όμως εκείνη δεν είχε καμία όρεξη να μπλέξει με τις αγελάδες και τις μύξες τους (έτσι έλεγε σε όποιον τη ρωτούσε) πούλησε όλες τις αγελάδες και τις εγκαταστάσεις και αποφάσισε να ασχοληθεί με τις μεταφορές. Απ' όσο θυμόταν, ο συχωρεμένος όχι μόνο πλήρωνε αδρά για κάθε μεταφορά, αλλά παρακαλούσε κι από πάνω για να μπει σε σειρά προτεραιότητας.

Είχε ξεκινήσει με ένα φορτηγό ψυγείο η κ. Θάνου αλλά οι γνωριμίες της με τους πρώην συναδέλφους του συχωρεμένου, της είχαν φέρει τόση πελατεία, που σύντομα το ένα φορτηγό έγινε δύο και τα δύο τέσσερα και μάλιστα τελευταία, απ' όσο ακουγόταν, συζητούσε να αγοράσει άλλα δύο.

Ο Αντρέας μέσα σε όλα αυτά δε μπορούσε να βρει κάτι που να του δίνει κάποιο πλεονέκτημα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει στο δεύτερο γύρο. Βέβαια, το γεγονός ότι η κ. Θάνου είχε μια μικρή σχέση με τις αγελάδες και δεν ήταν κάποια που απλά αποφάσισε να ασχοληθεί με τις μεταφορές, ήταν ένα θετικό στοιχείο, αλλά όχι κάτι που θα έδινε το πλεονέκτημα σε εκείνον ώστε να κάνει επίδειξη των γνώσεών του.

Το απόγευμα της Παρασκευής, της προηγούμενης μέρας από τη συνέντευξη στη Θάνος Μεταφορική - και μη σας κάνει εντύπωση το Σάββατο γιατί οι μεταφορικές στην Κάτω Ραχούλα λειτουργούν έξι μέρες την εβδομάδα και μερικές και επτά - το είχε πάρει απόφαση ότι δεν θα είχε κάποιο καλό χαρτί στα χέρια του πηγαίνοντας στη συνέντευξη. Βέβαια θα χρησιμοποιούσε όσο μπορούσε καλύτερα τις πληροφορίες που είχε συγκεντρώσει, απλά και μόνο για να δείξει ότι η δουλειά τον ενδιέφερε και ότι ήταν σοβαρός επαγγελματίας, αλλά μέχρι εκεί.

Εκείνο λοιπόν το απόγευμα, ο Αντρέας είχε κανονίσει να βγει για καφέ με έναν παλιό συμφοιτητή του από το Κτηνιατρικό Τμήμα που είχε καιρό να δει. Το είχε σαν αρχή να διατηρεί τις επαφές με τους συμφοιτητές του. Ως συνήθως, ο Αντρέας είχε φτάσει 20 περίπου λεπτά πριν από την ώρα που είχε κανονίσει να συναντηθεί με τον παλιό του συμφοιτητή και αποφάσισε να καθίσει και να τον περιμένει.

Συνήθως, αυτό που έκανε για να περνάει η ώρα, ήταν να παρατηρεί τα αδέσποτα σκυλιά που περιφέρονταν στην πλατεία Φιλίας - όπου βρισκόταν το καφενείο 'Εσπερία', το αγαπημένο του Αντρέα - και να προσπαθεί να καταλάβει ποια από αυτά ήταν άρρωστα και ποια υγιή. Έτσι και εκείνο το απόγευμα είχε επιδοθεί στην 'μακροσκοπική διάγνωση΄όπως την αποκακλούσε.

Είχε ήδη περάσει ένα δεκάλεπτο από την ώρα που είχε καθίσει στην Έσπερία', όταν από το διπλανό τραπέζι που καθόταν ένα ζευγάρι, άκουσε ένα όνομα που του τράβηξε την προσοχή: Θάνου.

- 'Ρε συ Δημήτρη, σίγουρα δε μπορείς να πας σ΄συτή τη Θάνου και να της πεις ότι ανακαλείς την παραίτησή σου;'
- 'Δε γίνεται πια ρε μωράκι μου, αφού έχει βάλει αγγελία ήδη για να βρει αντικαταστάτη. Άσε που δε θέλω και να ξαναγυρίσω εκεί, αφού τα είπαμε.'
- 'Και τι θα κάνεις από δουλειά ρε Δημήτρη; Μήπως βλέπεις να ζητάνε παντού κτηνιάτρους; Ή μήπως θα ανοίξεις δικό σου ιατρείο;'
- 'Είναι κι αυτό μια ιδέα μωρό μου', προσπάθησε να την καλοπιάσει ο Δημήτρης. 'Τόσο καιρό στη δουλειά, έχω κάνει κάποιες γνωριμίες, μπορώ να ανοίξω το δικό μου ιατρείο. Θα είναι δύσκολα στην αρχή, αλλά μπορώ να τα καταφέρω. Στο κάτω-κάτω, καλύτερα με δικό μου ιατρείο και χαμηλότερο εισόδημα, παρά στη Θάνου με μεγαλύτερο εισόδημα και να παίζω κάθε μέρα το πτυχίο μου κορώνα-γράμματα.'

Δυστυχώς δεν πρόλαβε να ακούσει περισσότερα ο Αντρέας καθώς ο Δημήτρης μετά την τελευταία κουβέντα φώναξε το σερβιτόρο, πλήρωσε και έφυγαν. Πάντως και τα λίγα που άκουσε ήταν αρκετά. Ήταν φανερό ότι κάτι δεν ήταν ακριβώς νόμιμο με τα δρομολόγια της Θάνου. 'Αυτό θα πεί τύχη!' σκέφτηκε ο Αντρέας. 'Όχι μόνο κάθεσαι στο διπλανό τραπέζι με τον προκάτοχό σου, αλλά να σου δίνει και το καλύτερο χαρτί για να τρυπώσεις στη δουλειά'.

Αυτά σκεφτόταν ο Αντρέας καθώς έφτανε ο πρώην συμφοιτητής του. Έστω και την τελευταία στιγμή, η τύχη του είχε αρχίσει να πηγαίνει προς το καλύτερο. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε...