Ο Φαταούλας - Επ. 1ο: Η Κάτω Ραχούλα

Στο νοτιοδυτικό μέρος της Εσπερίας, και συγκεκριμένα στο νομό Βαλκανικής, βρίσκεται η Κάτω Ραχούλα, μια μικρή παραλιακή κωμόπολη με λίγους κάτοικους, αλλά μεγάλη ιστορία. Αυτή η κωμόπολη - ή καλύτερα μεγάλο χωριό - είναι το φόντο της ιστορίας μας. Μιας ιστορίας που είναι τόσο αληθινή όσο και η Κάτω Ραχούλα.

Η Κάτω Ραχούλα ιδρύθηκε πολύ παλιά, πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια, από διάφορες φυλές που μετανάστευσαν από βουνά και πεδιάδες που βρίσκονται έξω από τα σύνορα της σημερινής Εσπερίας. Αυτές οι φυλές κατέλαβαν από μια μικρή περιοχή στο μέρος που βρίσκεται σήμερα η Κάτω Ραχούλα: οι Μινωίτες στα νότια, οι Αχαιοί βορειότερα, άλλες μικρότερες φυλές ακόμα βορειότερα, και τέλος οι Μακεδόνες στο βορειότερο μέρος. Ανατολικά, σε τρία μικρά νησιά εγκαταστάθηκαν οι Αιγαιίτες και δυτικά άλλες μικρότερες φυλές. Όπως είναι φυσικό, σε μια τόσο μικρή και άγονη περιοχή γεμάτη βουνά (από τα οποία πήρε και το όνομά της) οι φυλές αυτές ασφυκτιούσαν, και δεν ήταν σπάνιοι οι τοπικοί πόλεμοι μεταξύ των φυλών, που γίνονταν για την επικράτηση σε συγκεκριμένα σημεία της Κάτω Ραχούλας όπου βρίσκονταν και τα καλύτερα βοσκοτόπια ή τα πιο εμπορικά περάσματα.

Πολλοί από τους πολέμους εκείνους, κράτησαν χρόνια και είχαν πολλούς νεκρούς. Πολλές φυλές μάλιστα σχεδόν αφανίστηκαν από τους πολέμους αυτούς. Το περίεργο με τις φυλές που εποίκησαν την Κάτω Ραχούλα, είναι ότι παρά τους συχνούς πολέμους μεταξύ τους, όταν συνέβαινε να υπάρχει εισβολή από κάποια φυλή που δεν κατοικούσε στην περιοχή, ενώνονταν όλες μαζί, ξεχνούσαν τα δήθεν μίση και τα καλά βοσκοτόπια και πολεμούσαν - σχεδόν πάντα με επιτυχία - εναντίον του εισβολέα. Σήμερα, γνωστότερος από αυτούς τους εισβολείς ήταν οι Μήδοι που είχαν έρθει από τα νοτιοδυτικά και που είχαν σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά τους και τους οποίους οι Κατωραχιώτες μετά από σκληρές και πολυετείς μάχες κατάφεραν να απωθήσουν. Πριν όμως από δυο χιλιάδες χρόνια, ένας λαός από τα δυτικά, οι Λατίνοι, κατόρθωσαν να νικήσουν τους Κατωραχιώτες και να καταλάβουν την περιοχή τους.

Πέρασαν τα χρόνια τα παλιά και οι Κατωραχιώτες είχαν συνηθίσει στη δουλεία τους. Βέβαια,στο πέρασμα των χρόνων, μερικοί Κατωραχιώτες κατάφεραν να αναρριχηθούν σε ψηλά αξιώματα των Λατίνων, πολλοί μάλιστα είχαν καταφέρει - σχεδόν άγνωστο πώς - να γίνουν ως και φύλαρχοι των Λατίνων. Μάλιστα από ένα σημείο και μετά, οι γνήσιοι Λατίνοι, ο αρχικος πυρήνας των αρχαίων κατακτητών, εγκατέλειψαν την προσπάθεια να κυριαρχήσουν στην Κάτω Ραχούλα και σε άλλες γειτονικές περιοχές και άφησαν τους Κατωραχιώτες και τους γείτονές τους στην τύχη τους.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μερικά χρόνια αργότερα, παλιότερες και καινούργιες εχθρικές φυλές να αρχίσουν να εκστρατεύουν εναντίον της περιοχής και να καταλαμβάνουν διάφορες περιοχές της Κάτω Ραχούλας. Τελικά η φυλή των Σελτζούκων, πριν από 600 χρόνια κατέλαβε ολόκληρη την Κάτω Ραχούλα και αφάνισε σχεδόν τους Κατωραχιώτες που είχαν απομείνει. Μερικοί Κατωραχιώτες που είχαν την τύχη να διαφύγουν στις περιοχές των παλιών κατακτητών της Κάτω Ραχούλας, των Λατίνων (που τότε είχαν διασπαστεί και αυτοί σε μικρότερες φυλές) κατόρθωσαν με τον καιρό να κινήσουν το ενδιαφέρον ορισμένων αξιωματούχων και να φέρουν την Κάτω Ραχούλα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Έτσι σε μια τελευταία εξέγερση των Κατωραχιωτών, πριν 200 περίπου χρόνια, με την παρέμβαση των προεστών των Φράγκων, των Ρως και των Ίνγκλις - που ήταν εκείνα τα χρόνια οι πιο ισχυρές φυλές της Εσπερίας - η Κάτω Ραχούλα μετά από 2000 σχεδόν χρόνια ξαναήταν ελεύθερη.

Στα χρόνια που πέρασαν από τότε, η Κάτω Ραχούλα πέρασε πολλά: Μίση, πάθη, πολέμους, φτώχια, διωγμούς, ξενιτιά, όμως οι Κατωραχιώτες δεν το έβαζαν κάτω και συνέχιζαν να ζουν στον άγονο τόπο τους. Τελικά πριν από όχι πολλά χρόνια, η Κάτω Ραχούλα έγινε μέλος της Κοινότητας της Εσπερίας που είχαν ιδρύσει οι πλουσιότερες φυλές της, και δεχόταν πλέον συμμετοχές και από φτωχότερους λαούς, έτσι για το ξεκάρφωμα. Πλέον η Εσπερία, είχε υιοθετήσει το σύστημα των δήμων και ο κάθε φύλαρχος εκλεγόταν από τα μέλη της κάθε φυλής και έτσι η Κάτω Ραχούλα υιοθέτησε κι εκείνη το σύστημα αυτό.

Πρώτος Δήμαρχος με το νέο σύστημα ήταν ο Κωνσταντής Καραμάνος, του οποίου το όνομα θύμιζε έντονα την περίοδο που η Κάτω Ραχούλα ήταν κάτω από την κυριαρχία των Σελτζούκων. Μετά από λίγα χρόνια και αφού ο Κωνσταντής Καραμάνος αδυνατούσε να διοικεί το Δήμο λόγω της προσωρημένης του ηλικίας, εκλέχθηκε από τους Κατωραχιώτες ένας νέος Δήμαρχος, ο Αντρίκος Αντρειωμένος, αφού είχε υποσχεθεί ότι θα φέρει τα πάνω - κάτω στην Κάτω Ραχούλα. Ο νέος Δήμαρχος έμεινε στην Δημαρχία για πάνω από 15 χρόνια, ώσπου καταβεβλημένος κι αυτός από την ηλικία, παρέδωσε με εσωτερικές διαδικασίες του Δημοτικού Συνδυασμού της Πράσινης Ανατολής Κάτω Ραχούλας στον καθηγητή Κωνσταντίνο Κουλουρά. Για να μη σας κουράζω και πολύ με τα Δημοτικά πράγματα της Κάτω Ραχούλας - μια που οι περισσότεροι είστε σε τέτοια ηλικία ώστε να τα ξέρετε από πρωτο χέρι - επισημαίνω ότι κατά σατανική σύμτωση, ακόμα και σήμερα, πάλι ένας Καραμάνος (ανηψιός του πρώτου) είναι ο Δήμαρχος και επικεφαλής του συνδυασμού της Γαλάζιας Κάτω Ραχούλας και πάλι ένας Αντρειωμένος (γιος του δεύτερου Δήμαρχου) είναι επικεφαλής του συνδυασμού της Πράσινης Ανατολής Κάτω Ραχούλας - αν και τελευταία νοιώθει την καρέκλα του να τρίζει και πολλοί λένε ότι τα ψωμιά του είναι μετρημένα.

Στην Κάτω Ραχούλα σήμερα, ζούν - όπως μπορούν - περίπου 10.000 κάτοικοι, οι περισσότεροι απλοί βιοπαλαιστές: υπάλληλοι και εργάτες είναι οι περισσότεροι, αλλά υπάρχουν και πολλοί αγρότες (ειδικά στην περιφέρεια), μικροεπαγγελματίες και μικρέμποροι. Πέρα από τους οικονομικά ενεργούς κατοίκους της Κάτω Ραχούλας - που λένε και οι στατιστικές - υπάρχουν και πολλοί ηλικιωμένοι, οι οποίοι για να επιβιώσουν, βασίζονται στο επίδομα του Δήμου, το οποίο σπάνια επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες τους.

Βέβαια, υπάρχουν και μερικοί κάτοικοι της Κάτω Ραχούλας που είναι πιο ευκατάστατοι. Είναι αυτοί που έχουν τα μεγαλύτερα μαγαζιά και τις μεγαλύτερες βιοτεχνίες, αυτοί που έχουν τις μεγάλης κυκλοφορίας τοπικές εφημερίδες και οι αρχισυντάκτες των εφημερίδων αυτών, οι ιδιοκτήτες των πέντε μεγάλων ενεχυροδανειστηρίων και τέλος μερικοί τραγουδιστές και ποδοσφαιριστές των τριών μεγάλων ποδοσφαιρικών ομάδων της Κάτω Ραχούλας. Πέρα από αυτούς, υπήρχαν φήμες ότι κάποιοι πρώην Δήμαρχοι και Αντιδήμαρχοι της Κάτω Ραχούλας είχαν βάλει χέρι στο ταμείο του Δήμου και είχαν βγάλει τα χρήματα σε θησαυροφυλάκια της Εσπερίας, αλλά αυτό ποτέ δεν αποδείχτηκε, οπότε κανένας δεν μπορεί να πει τίποτα με βεβαιότητα.

Σ' αυτόν τον ένδοξο λοιπόν τόπο εκτυλίσσεται η ιστορία που θα διαβάσετε. Όσο για τα πρόσωπα που είναι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας, θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για αυτούς καθώς θα προχωράει η αφήγησή μας.

Τα πράσινα πρόβατα (Ι)

Πολλοί από εσάς, θα με έχετε πετύχει να σχολιάζω στο ιστολόγιο του Barba Ben (=Βαγγέλη Βενιζέλου), του υποψήφιου - τουλάχιστον σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές - τσέλιγκα του πράσινου μαντριού (αυτοί οι Πράσινοι και οι Γαλάζιοι, από τον καιρό του Ιουστινιανού υπάρχουν).

Στο άρθρο λοιπόν "Περί επικοινωνίας με την κοινότητα των bloggers" μεταξύ πολλών σχολίων υπάρχει και ένα που λέει: '...η ΝΕΑ ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑ οπως την λεω εγω δεν αξιζει για κομμα εξουσιας.. αλλα βγηκε αυτη επειδη δεν αξιζαμε εμεις να κυβερνησουμε!' (οι επισημάνσεις δικές μου). Αυτό είναι και ο ορισμός του πρόβατου!

Λέει λοιπόν ο συγκεκριμένος σχολιαστής 'δεν αξίζαμε ΕΜΕΙΣ να κυβερνήσουμε!' Εσείς; Ποιοί 'εσείς'; Δηλαδή και εσύ; Και προφανώς η απάντηση του πρόβατου είναι 'ναι, και εγώ'. Έτσι είναι: τα πρόβατα του κάθε μαντριού (στην περίπτωσή μας του πράσινου) πιστεύουν ότι με κάποιο μαγικό τρόπο, μέσω του εκάστοτε τσέλιγκα, κυβερνάνε αυτά τον τόπο, άσχετα με το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα (αφήνω που το 'κυβερνάνε' έχει γίνει συνώνυμο του πηδάνε, με την έννοια της ερωτικής πράξης).

Και αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι ο κάθε τσέλιγκας, για να παραμείνει τσέλιγκας και να γίνει αρχιτσέλιγκας αυτής της χώρας πρέπει να έχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοπάδι. Ένας τρόπος για να μεγαλώσει το κοπάδι, είναι ο τσέλιγκας να περνάει το μήνυμα ότι με εκείνον εκπληρώνονται 'τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα': δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία και τα ρέστα. Αυτό δηλαδή που πιστεύει και ο συγκεκριμένος σχολιαστής: ότι όταν κυβερνάει ο δικός του τσέλιγκας, κυβερνάει εκείνος!

Που 'σαι μεγάλε! Μην κρατήσεις την ανάσα σου μέχρι να σε κάνει ο πράσινος τσέλιγκας υπουργό, γιατί από πράσινος σε βλέπω να γίνεσαι εκρού!

Π. Μαντούβαλος: Βουλευτής Α' Πειραιά & Νήσων

Αυτό τουλάχιστον διαβάζει κανένας αν περάσει έξω από το πολιτικό του γραφείο στην Πλατεία Αγ. Κωνσταντίνου στον Πειραιά.

Α, και για όσα μπλε πρόβατα βιαστήκατε να τον δικαιολογήσετε, να σας παρατηρήσω ότι η επιγραφή είναι καινούργια. Τοποθετήθηκε την Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου, δύο ημέρες πριν τις εκλογές δηλαδή, στις οποίες ο Π. Μαντούβαλος δεν ήταν καν υποψήφιος!

Εντάξει κ. Πέτρο μας! Είπαμε να είσαι ψώνιο με την πολιτική, αλλά όχι και έτσι! Αυτό ξεπερνάει τα όρια του ψώνιου και αγγίζει τα όρια της αηδίας! Θα σε έφτυνα στη μούρη, αλλά το σάλιο που θα χαλάσω για να σε φτύσω αξίζει περισσότερο από τη μούρη σου!

Αυτά για αρχή...