Πατριώτες για κλάματα και για κλωτσιές...

Έχω ακούσει πολλούς 'Ελληναράδες' - ειδικά τελευταία με την αναμόχλευση του Μακεδονικού - να προσπαθούν να υπερασπιστούν την ελληνικότητα της Μακεδονίας και πραγματικά ακούγοντάς τους μου έρχεται να βάλω τα γέλια (ή και τα κλάματα).

Δυστυχώς, οι περισσότεροι από τους 'Ελληναράδες' αυτούς, απ' ότι φαίνεται στο σχολείο στο μάθημα της ιστορίας έπαιρναν τον υπνάκο τους, με αποτέλεσμα σήμερα να προσπαθούν να υποστηρίξουν ιστορικά τις πατριωτικές τους θέσεις και να γίνονται ρεζίλι.

Αλλά ποιές είναι αυτές οι πατριωτικές θέσεις; Ας αφήσουμε το Μακεδονικό ζήτημα... Άλλες τέτοιες θέσεις ποιές είναι; Ειλικρινά, πέρα από κάποια αρχαιολατρεία - που έλεος πια με αυτούς τους αρχαίους προγόνους μας... αν έβλεπαν τα σημερινά μας χάλια θα προτιμούσαν να αλλάξουν πατρίδα, παρά να έχουν εμάς για απόγονους - πατριωτικές θέσεις δεν βλέπω να υπάρχουν άλλες!

Και, αλήθεια, ποιοί είναι αυτοί οι Έλληνες 'πατριώτες'; Γιατί απ' όσους ανακαλύπτω να μιλάνε για πατριωτισμό - είτε σε διάφορα ΜΜΕ, είτε σε blog, είτε σε συζητήσεις - είναι είτε χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, που εύκολα παρασύρονται από μεγάλες ιδέες και μεγάλα λόγια, είτε είναι μεγαλομεσαίου εισοδήματος που θεωρούν ότι με τις (εθνικο)πατριωτικές τους κορώνες, εξοφλούν το χρέος τους προς την πατρίδα, οπότε δικαιολογούνται να κλέβουν το Δημόσιο, να δίνουν και να παίρνουν μίζες και τέλος πάντων να θεωρούν τη γειτονιά τους, την πόλη τους ή και ολόκληρη τη χώρα ιδιοκτησία τους στην οποία μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα.

Προσωπικά, πιστεύω ότι οι πατριώτες της πρώτης κατηγορίας, είναι ή μπορούν να γίνουν πολύ πιο χρήσιμοι πολίτες για την ελληνική κοινωνία από τους δεύτερους... Πέρα από μερικές ανόητες μισαλλόδοξες απόψεις (του τύπου 'να φύγουν οι ξένοι από την Ελλάδα', 'να πάρουμε την Πόλη' ή το πολυφορεμένο 'όταν οι πρόγονοί μας έχτιζαν τον Παρθενώνα, οι άλλοι ήταν ακόμα σκαρφαλωμένοι στα δέντρα'), που όσο και αν δεν τους αρέσει, δεν αντέχουν σε οποιαδήποτε κριτική - και που αν έχουν λίγο τη διάθεση να διαβάσουν ιστορία, εύκολα μπορούν να αναθεωρήσουν - οι περισσότεροι έχουν τη διάθεση να κάνουν κάτι που να είναι χρήσιμο γι' αυτόν τον δύσμοιρο τόπο.

Δυστυχώς όμως, οι δεύτεροι (που ειναι και οι πιο γνωστοί) είναι τα μεγαλύτερα παράσιτα της κοινωνίας μας. Είναι αυτοί που πουλάνε τον πατριωτισμό τους σε τιμή ευκαιρίας, είτε για να βγάλουν το παντεσπάνι τους, είτε για να αποκτήσουν δημόσια αξιώματα. Πάρτε όποιο παράδειγμα θέλετε: από τον πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ. και τους περισσότερους από τους βουλευτές αυτού του κόμματος μέχρι το Λιακόπουλο, και αναρωτηθείτε πόσοι από αυτούς θα συνέχιζαν να υποστηρίζουν τις πατριωτικές τους απόψεις, αν αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ακόμα και το ελάχιστο προσωπικό κόστος. Εγώ πάντως, δε θα ορκιζόμουν για κανέναν τους.

Αλλά, ας μην περιοριστούμε μόνο στο συγκεκριμένο κόμμα - που το έφερα ως παράδειγμα επειδή ο πατριωτισμός είναι η κυρίαρχη ιδεολογία του... Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει βουλευτές οποιουδήποτε κόμματος να δικαιολογούν συναδέλφους τους με τη φράση-κλισέ: '...και δε νομίζω ότι αμφισβητεί κανένας τον πατριωτισμό του κ. Τάδε!'. Ε, φυσικά... πώς να τον αμφισβητήσει κανένας; Από αυτόν βγάζει το παντεσπάνι του ή ικανοποιεί τον εγωισμό του ο άνθρωπος... Είναι δυνατόν να αμφισβητήσει κανένας τα αυτονόητα;

Δεν είναι...