Μόλις έκλεισε το τηλέφωνο, ο Αντρέας συνειδητοποίησε κάτι πολύ σημαντικό: δεν ήξερε πώς θα πήγαινε στη 'Θάνος'. Για την ακρίβεια, δεν ήξερε ούτε καν που βρισκόταν η εταιρεία. Βέβαια υπήρχαν πολλοί τρόποι για να το μάθει στη συνέχεια, αφού ήταν αποφασισμένος να μαζέψει όσες το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για τη μελλοντική του - όπως υπολόγιζε - δουλειά, το θέμα όμως ήταν αν αυτό είχε κάνει καλή ή κακή εντύπωση στην κ. Θάνου, εκτός αν απλά δεν το είχε προσέξει ούτε εκείνη...
Βέβαια η κ. Θάνου, είχε προσέξει ότι ο Αντρέας δεν τη ρώτησε για το που βρισκόταν η εταιρεία, αλλά δεν έδωσε πολλή σημασία. Έτσι κι αλλιώς, είχε πολύ σοβαρότερα προβλήματα να λύσει, καθώς ο κτηνίατρος που εργαζόταν μέχρι τότε στη Θάνος Μεταφορική, είχε παραιτηθεί 'για προσωπικούς λόγους' τρεις μέρες νωρίτερα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να φορτωθούν τα ζώα στα φορτηγά της εταιρείας, και οι κτηνοτρόφοι να διαμαρτύρονται και να απειλούν θεούς και δαίμονες. Το σίγουρο ήταν ότι όποιος και να αναλάμβανε τη θέση του ελεγκτή κτηνιάτρου θα είχε πολλές υπερωρίες να κάνει μέχρι να επανέλθουν τα πράγματα στους φυσιολογικούς τους ρυθμούς.
Ο Αντρέας φυσικά δεν είχε ιδέα για όλα όσα συνέβαιναν στο μελλοντικό του εργοδότη. Βέβαια το ίδιο απόγευμα, είχε ήδη ξεκινήσει να ρωτάει φίλους και συμφοιτητές σχετικά με την Θάνος Μεταφορική, αλλά καθώς προσπαθούσε να μην κινήσει το ενδιαφέρον τυχόν ανταγωνιστών - θυμάστε ότι δεν ήταν ο μόνος άνεργος πτυχιούχος του Κτηνοτροφικού Τμήματος - οι πλάγιες ερωτήσεις που έκανε δεν θα μπορούσαν να του δώσουν τις πληροφορίες που ζητούσε. Βέβαια κατάφερε να μάθει ότι η Θάνος Μεταφορική ήταν μια μεσαία μεταφορική εταιρεία που ξεκίνησε να λειτουργεί μόλις πριν μερικά χρόνια και ότι κατά βάση τα φορτηγά της μετέφεραν ζώα - σφαγμένα και ζωντανά - όπως και οι περισσότερες μεταφορικές εταιρείες αντίστοιχου μεγέθους. Εκείνο που του έκανε εντύπωση ήταν ότι το όνομα Θάνος Μεταφορική, ήταν παραπλανητικό, καθώς δεν υπήρχε κανένας κ. Θάνος ιδιοκτήτης της μεταφορικής. Υπήρχε δηλαδή κάποιος κ. Θάνος, κτηνοτρόφος στο επάγγελμα, μέχρι πριν λίγα χρόνια, αλλά είχε αποδημήσει από το μάταιο αυτό κόσμο και είχε αφήσει όλη του την περιουσία στην αγαπημένη του σύζυγο, την κ. Θάνου με την οποία είχε μιλήσει ο Αντρέας στο τηλέφωνο. Καθώς όμως εκείνη δεν είχε καμία όρεξη να μπλέξει με τις αγελάδες και τις μύξες τους (έτσι έλεγε σε όποιον τη ρωτούσε) πούλησε όλες τις αγελάδες και τις εγκαταστάσεις και αποφάσισε να ασχοληθεί με τις μεταφορές. Απ' όσο θυμόταν, ο συχωρεμένος όχι μόνο πλήρωνε αδρά για κάθε μεταφορά, αλλά παρακαλούσε κι από πάνω για να μπει σε σειρά προτεραιότητας.
Είχε ξεκινήσει με ένα φορτηγό ψυγείο η κ. Θάνου αλλά οι γνωριμίες της με τους πρώην συναδέλφους του συχωρεμένου, της είχαν φέρει τόση πελατεία, που σύντομα το ένα φορτηγό έγινε δύο και τα δύο τέσσερα και μάλιστα τελευταία, απ' όσο ακουγόταν, συζητούσε να αγοράσει άλλα δύο.
Ο Αντρέας μέσα σε όλα αυτά δε μπορούσε να βρει κάτι που να του δίνει κάποιο πλεονέκτημα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει στο δεύτερο γύρο. Βέβαια, το γεγονός ότι η κ. Θάνου είχε μια μικρή σχέση με τις αγελάδες και δεν ήταν κάποια που απλά αποφάσισε να ασχοληθεί με τις μεταφορές, ήταν ένα θετικό στοιχείο, αλλά όχι κάτι που θα έδινε το πλεονέκτημα σε εκείνον ώστε να κάνει επίδειξη των γνώσεών του.
Το απόγευμα της Παρασκευής, της προηγούμενης μέρας από τη συνέντευξη στη Θάνος Μεταφορική - και μη σας κάνει εντύπωση το Σάββατο γιατί οι μεταφορικές στην Κάτω Ραχούλα λειτουργούν έξι μέρες την εβδομάδα και μερικές και επτά - το είχε πάρει απόφαση ότι δεν θα είχε κάποιο καλό χαρτί στα χέρια του πηγαίνοντας στη συνέντευξη. Βέβαια θα χρησιμοποιούσε όσο μπορούσε καλύτερα τις πληροφορίες που είχε συγκεντρώσει, απλά και μόνο για να δείξει ότι η δουλειά τον ενδιέφερε και ότι ήταν σοβαρός επαγγελματίας, αλλά μέχρι εκεί.
Εκείνο λοιπόν το απόγευμα, ο Αντρέας είχε κανονίσει να βγει για καφέ με έναν παλιό συμφοιτητή του από το Κτηνιατρικό Τμήμα που είχε καιρό να δει. Το είχε σαν αρχή να διατηρεί τις επαφές με τους συμφοιτητές του. Ως συνήθως, ο Αντρέας είχε φτάσει 20 περίπου λεπτά πριν από την ώρα που είχε κανονίσει να συναντηθεί με τον παλιό του συμφοιτητή και αποφάσισε να καθίσει και να τον περιμένει.
Συνήθως, αυτό που έκανε για να περνάει η ώρα, ήταν να παρατηρεί τα αδέσποτα σκυλιά που περιφέρονταν στην πλατεία Φιλίας - όπου βρισκόταν το καφενείο 'Εσπερία', το αγαπημένο του Αντρέα - και να προσπαθεί να καταλάβει ποια από αυτά ήταν άρρωστα και ποια υγιή. Έτσι και εκείνο το απόγευμα είχε επιδοθεί στην 'μακροσκοπική διάγνωση΄όπως την αποκακλούσε.
Είχε ήδη περάσει ένα δεκάλεπτο από την ώρα που είχε καθίσει στην Έσπερία', όταν από το διπλανό τραπέζι που καθόταν ένα ζευγάρι, άκουσε ένα όνομα που του τράβηξε την προσοχή: Θάνου.
- 'Ρε συ Δημήτρη, σίγουρα δε μπορείς να πας σ΄συτή τη Θάνου και να της πεις ότι ανακαλείς την παραίτησή σου;'
- 'Δε γίνεται πια ρε μωράκι μου, αφού έχει βάλει αγγελία ήδη για να βρει αντικαταστάτη. Άσε που δε θέλω και να ξαναγυρίσω εκεί, αφού τα είπαμε.'
- 'Και τι θα κάνεις από δουλειά ρε Δημήτρη; Μήπως βλέπεις να ζητάνε παντού κτηνιάτρους; Ή μήπως θα ανοίξεις δικό σου ιατρείο;'
- 'Είναι κι αυτό μια ιδέα μωρό μου', προσπάθησε να την καλοπιάσει ο Δημήτρης. 'Τόσο καιρό στη δουλειά, έχω κάνει κάποιες γνωριμίες, μπορώ να ανοίξω το δικό μου ιατρείο. Θα είναι δύσκολα στην αρχή, αλλά μπορώ να τα καταφέρω. Στο κάτω-κάτω, καλύτερα με δικό μου ιατρείο και χαμηλότερο εισόδημα, παρά στη Θάνου με μεγαλύτερο εισόδημα και να παίζω κάθε μέρα το πτυχίο μου κορώνα-γράμματα.'
Δυστυχώς δεν πρόλαβε να ακούσει περισσότερα ο Αντρέας καθώς ο Δημήτρης μετά την τελευταία κουβέντα φώναξε το σερβιτόρο, πλήρωσε και έφυγαν. Πάντως και τα λίγα που άκουσε ήταν αρκετά. Ήταν φανερό ότι κάτι δεν ήταν ακριβώς νόμιμο με τα δρομολόγια της Θάνου. 'Αυτό θα πεί τύχη!' σκέφτηκε ο Αντρέας. 'Όχι μόνο κάθεσαι στο διπλανό τραπέζι με τον προκάτοχό σου, αλλά να σου δίνει και το καλύτερο χαρτί για να τρυπώσεις στη δουλειά'.
Αυτά σκεφτόταν ο Αντρέας καθώς έφτανε ο πρώην συμφοιτητής του. Έστω και την τελευταία στιγμή, η τύχη του είχε αρχίσει να πηγαίνει προς το καλύτερο. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε...
Βέβαια η κ. Θάνου, είχε προσέξει ότι ο Αντρέας δεν τη ρώτησε για το που βρισκόταν η εταιρεία, αλλά δεν έδωσε πολλή σημασία. Έτσι κι αλλιώς, είχε πολύ σοβαρότερα προβλήματα να λύσει, καθώς ο κτηνίατρος που εργαζόταν μέχρι τότε στη Θάνος Μεταφορική, είχε παραιτηθεί 'για προσωπικούς λόγους' τρεις μέρες νωρίτερα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να φορτωθούν τα ζώα στα φορτηγά της εταιρείας, και οι κτηνοτρόφοι να διαμαρτύρονται και να απειλούν θεούς και δαίμονες. Το σίγουρο ήταν ότι όποιος και να αναλάμβανε τη θέση του ελεγκτή κτηνιάτρου θα είχε πολλές υπερωρίες να κάνει μέχρι να επανέλθουν τα πράγματα στους φυσιολογικούς τους ρυθμούς.
Ο Αντρέας φυσικά δεν είχε ιδέα για όλα όσα συνέβαιναν στο μελλοντικό του εργοδότη. Βέβαια το ίδιο απόγευμα, είχε ήδη ξεκινήσει να ρωτάει φίλους και συμφοιτητές σχετικά με την Θάνος Μεταφορική, αλλά καθώς προσπαθούσε να μην κινήσει το ενδιαφέρον τυχόν ανταγωνιστών - θυμάστε ότι δεν ήταν ο μόνος άνεργος πτυχιούχος του Κτηνοτροφικού Τμήματος - οι πλάγιες ερωτήσεις που έκανε δεν θα μπορούσαν να του δώσουν τις πληροφορίες που ζητούσε. Βέβαια κατάφερε να μάθει ότι η Θάνος Μεταφορική ήταν μια μεσαία μεταφορική εταιρεία που ξεκίνησε να λειτουργεί μόλις πριν μερικά χρόνια και ότι κατά βάση τα φορτηγά της μετέφεραν ζώα - σφαγμένα και ζωντανά - όπως και οι περισσότερες μεταφορικές εταιρείες αντίστοιχου μεγέθους. Εκείνο που του έκανε εντύπωση ήταν ότι το όνομα Θάνος Μεταφορική, ήταν παραπλανητικό, καθώς δεν υπήρχε κανένας κ. Θάνος ιδιοκτήτης της μεταφορικής. Υπήρχε δηλαδή κάποιος κ. Θάνος, κτηνοτρόφος στο επάγγελμα, μέχρι πριν λίγα χρόνια, αλλά είχε αποδημήσει από το μάταιο αυτό κόσμο και είχε αφήσει όλη του την περιουσία στην αγαπημένη του σύζυγο, την κ. Θάνου με την οποία είχε μιλήσει ο Αντρέας στο τηλέφωνο. Καθώς όμως εκείνη δεν είχε καμία όρεξη να μπλέξει με τις αγελάδες και τις μύξες τους (έτσι έλεγε σε όποιον τη ρωτούσε) πούλησε όλες τις αγελάδες και τις εγκαταστάσεις και αποφάσισε να ασχοληθεί με τις μεταφορές. Απ' όσο θυμόταν, ο συχωρεμένος όχι μόνο πλήρωνε αδρά για κάθε μεταφορά, αλλά παρακαλούσε κι από πάνω για να μπει σε σειρά προτεραιότητας.
Είχε ξεκινήσει με ένα φορτηγό ψυγείο η κ. Θάνου αλλά οι γνωριμίες της με τους πρώην συναδέλφους του συχωρεμένου, της είχαν φέρει τόση πελατεία, που σύντομα το ένα φορτηγό έγινε δύο και τα δύο τέσσερα και μάλιστα τελευταία, απ' όσο ακουγόταν, συζητούσε να αγοράσει άλλα δύο.
Ο Αντρέας μέσα σε όλα αυτά δε μπορούσε να βρει κάτι που να του δίνει κάποιο πλεονέκτημα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει στο δεύτερο γύρο. Βέβαια, το γεγονός ότι η κ. Θάνου είχε μια μικρή σχέση με τις αγελάδες και δεν ήταν κάποια που απλά αποφάσισε να ασχοληθεί με τις μεταφορές, ήταν ένα θετικό στοιχείο, αλλά όχι κάτι που θα έδινε το πλεονέκτημα σε εκείνον ώστε να κάνει επίδειξη των γνώσεών του.
Το απόγευμα της Παρασκευής, της προηγούμενης μέρας από τη συνέντευξη στη Θάνος Μεταφορική - και μη σας κάνει εντύπωση το Σάββατο γιατί οι μεταφορικές στην Κάτω Ραχούλα λειτουργούν έξι μέρες την εβδομάδα και μερικές και επτά - το είχε πάρει απόφαση ότι δεν θα είχε κάποιο καλό χαρτί στα χέρια του πηγαίνοντας στη συνέντευξη. Βέβαια θα χρησιμοποιούσε όσο μπορούσε καλύτερα τις πληροφορίες που είχε συγκεντρώσει, απλά και μόνο για να δείξει ότι η δουλειά τον ενδιέφερε και ότι ήταν σοβαρός επαγγελματίας, αλλά μέχρι εκεί.
Εκείνο λοιπόν το απόγευμα, ο Αντρέας είχε κανονίσει να βγει για καφέ με έναν παλιό συμφοιτητή του από το Κτηνιατρικό Τμήμα που είχε καιρό να δει. Το είχε σαν αρχή να διατηρεί τις επαφές με τους συμφοιτητές του. Ως συνήθως, ο Αντρέας είχε φτάσει 20 περίπου λεπτά πριν από την ώρα που είχε κανονίσει να συναντηθεί με τον παλιό του συμφοιτητή και αποφάσισε να καθίσει και να τον περιμένει.
Συνήθως, αυτό που έκανε για να περνάει η ώρα, ήταν να παρατηρεί τα αδέσποτα σκυλιά που περιφέρονταν στην πλατεία Φιλίας - όπου βρισκόταν το καφενείο 'Εσπερία', το αγαπημένο του Αντρέα - και να προσπαθεί να καταλάβει ποια από αυτά ήταν άρρωστα και ποια υγιή. Έτσι και εκείνο το απόγευμα είχε επιδοθεί στην 'μακροσκοπική διάγνωση΄όπως την αποκακλούσε.
Είχε ήδη περάσει ένα δεκάλεπτο από την ώρα που είχε καθίσει στην Έσπερία', όταν από το διπλανό τραπέζι που καθόταν ένα ζευγάρι, άκουσε ένα όνομα που του τράβηξε την προσοχή: Θάνου.
- 'Ρε συ Δημήτρη, σίγουρα δε μπορείς να πας σ΄συτή τη Θάνου και να της πεις ότι ανακαλείς την παραίτησή σου;'
- 'Δε γίνεται πια ρε μωράκι μου, αφού έχει βάλει αγγελία ήδη για να βρει αντικαταστάτη. Άσε που δε θέλω και να ξαναγυρίσω εκεί, αφού τα είπαμε.'
- 'Και τι θα κάνεις από δουλειά ρε Δημήτρη; Μήπως βλέπεις να ζητάνε παντού κτηνιάτρους; Ή μήπως θα ανοίξεις δικό σου ιατρείο;'
- 'Είναι κι αυτό μια ιδέα μωρό μου', προσπάθησε να την καλοπιάσει ο Δημήτρης. 'Τόσο καιρό στη δουλειά, έχω κάνει κάποιες γνωριμίες, μπορώ να ανοίξω το δικό μου ιατρείο. Θα είναι δύσκολα στην αρχή, αλλά μπορώ να τα καταφέρω. Στο κάτω-κάτω, καλύτερα με δικό μου ιατρείο και χαμηλότερο εισόδημα, παρά στη Θάνου με μεγαλύτερο εισόδημα και να παίζω κάθε μέρα το πτυχίο μου κορώνα-γράμματα.'
Δυστυχώς δεν πρόλαβε να ακούσει περισσότερα ο Αντρέας καθώς ο Δημήτρης μετά την τελευταία κουβέντα φώναξε το σερβιτόρο, πλήρωσε και έφυγαν. Πάντως και τα λίγα που άκουσε ήταν αρκετά. Ήταν φανερό ότι κάτι δεν ήταν ακριβώς νόμιμο με τα δρομολόγια της Θάνου. 'Αυτό θα πεί τύχη!' σκέφτηκε ο Αντρέας. 'Όχι μόνο κάθεσαι στο διπλανό τραπέζι με τον προκάτοχό σου, αλλά να σου δίνει και το καλύτερο χαρτί για να τρυπώσεις στη δουλειά'.
Αυτά σκεφτόταν ο Αντρέας καθώς έφτανε ο πρώην συμφοιτητής του. Έστω και την τελευταία στιγμή, η τύχη του είχε αρχίσει να πηγαίνει προς το καλύτερο. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου