Ο φαταούλας - Επ. 2ο: Ζητείται κτηνίατρος

Είπαμε λοιπόν, ότι οι περισσότεροι κάτοικοι της Κάτω Ραχούλας, δεν είναι πλούσιοι. Το αντίθετο μάλιστα. Οι περισσότεροι μοχθούν καθημερινά - ο καθένας στη δουλειά του - για να μπορέσουν να βγάλουν τα προς το ζειν. Και όπως συμβαίνει σε όλες τις φτωχές πόλεις και χωριά, οι νέοι άνθρωποι είναι αυτοί που δυσκολεύονται περισσότερο να βρουν μια δουλειά.

Όπως λοιπόν και οι περισσότεροι νέοι της Κάτω Ραχούλας, έτσι και ο Αντρέας Ευγενικός, που μόλις είχε πάρει το δίπλωμα του κτηνιάτρου από την επαγγελματική σχολή της Κάτω Ραχούλας, εκείνη την Πέμπτη έψαχνε τις αγγελίες των εφημερίδων της Κάτω Ραχούλας για δουλειά. Είχε ήδη ξεκοκαλίσει τις αγγελίες από την 'Ειδησεογραφική' και τη 'Μεσημεριανή' και τώρα κοίταζε τις αγγελίες στα 'Νέα της Κάτω Ραχούλας', θέσεις κτηνιάτρων όμως πουθενά.

Η αλήθεια είναι ότι το είχε μισομετανιώσει που τελείωσε το τμήμα της Κτηνιατρικής. Υπήρχαν ήδη αρκετοί κτηνίατροι στην Κάτω Ραχούλα, ίσως και περισσότεροι από όσους χωρούσαν σε μια μικρή επαρχιακή κομώπολη. Πολλοί από αυτούς είχαν παρατήσει την κτηνιατρική και είτε ασχολήθηκαν με την κτηνοτροφία, είτε έγιναν υπάλληλοι στο Δήμο. Παρ' όλα αυτά - και ενώ έψαχνε 6 μήνες τώρα για δουλειά - ο Αντρέας δεν ήθελε να το πάρει απόφαση ότι τον περίμενε η ίδια τύχη με πολλούς ακόμα συμμαθητές του στη Σχολή, γι' αυτό και προσπαθούσε να βρει έστω και μια θέση βοηθού κτηνιάτρου ώστε να μπορέσει να βγάζει τα έξοδά του.

Δεν ήταν από καμιά πλούσια οικογένεια της Κάτω Ραχούλας ο Αντρέας. Βέβαια ο πατέρας του, είχε μια σχετική οικονομική άνεση, όχι όμως τόση ώστε να τον βοηθήσει να ανοίξει το δικό του ιατρείο, όπως έκαναν οι πατεράδες των περισσότερο ευκατάστατων οικογενειών. Ακόμα όμως και να είχε την οικονομική άνεση, δεν είχε τόσες γνωριμίες ώστε να συντηρηθεί ένα κτηνιατρείο. Έτσι, το να βρει μια δουλειά που να του εξασφαλίζει έστω τα προσωπικά του έξοδα, θα ήταν μια καλή αρχή.

Είχαν μείνει λίγες αγγελίες στα 'Νέα της Κάτω Ραχούλας' που δεν είχε διαβάσει και είχε αρχίσει να σκέφτεται ότι ακόμα και να τις διάβαζε, δεν υπήρχε περίπτωση να υπήρχε ανάμεσά τους έστω και μία που να ζητείται βοηθός κτηνιάτρου, όταν η ματιά του έπεσε σε μια αγγελία λίγο πιο κάτω από το σημείο που διάβαζε, με τη μαγική λέξη 'Απόφοιτος Κτηνιατρικού Τμήματος'. Ξεκίνησε να διαβάζει: «Απόφοιτος Κτηνιατρικού Τμήματος της Επαγγελματικής Σχολής Κάτω Ραχούλας ή άλλης αντίστοιχης σχολής της Εσπερίας, ζητείται από μεταφορική εταιρεία. Πληροφορίες: Τηλ. 890090»

Είχε ακούσει ότι οι μεγάλες μεταφορικές εταιρείες που μετέφεραν κρέατα ή και ζωντανά μοσχάρια, προσλάμβαναν κτηνιάτρους για να ελέγχουν τα πιστοποιητικά που συνόδευαν τα τιμολόγια των σφαγείων ή των κτηνοτρόφων ότι τα ζώα - σφαγμένα ή ζωντανά - ήταν καθ' όλα υγιή και ότι η μεταφορά τους δεν θα προκαλούσε κίνδυνο στην υγεία των κατοίκων της Κάτω Ραχούλας. Οι μικρότερες μεταφορικές είχαν διαφορετικό σύστημα: συνήθως συνεργάζονταν με κάποιον κτηνίατρο που είχε δικό του ιατρείο.

Η δουλειά σίγουρα δεν ήταν αυτή που ήθελε ο Αντρέας να ξεκινήσει την καριέρα του ως κτηνίατρος. Όμως, η μεταφορική ήταν προφανώς μεγάλη, άρα και ο μισθός που θα έπαιρνε θα ήταν αρκετά μεγαλύτερος από το μέσο μισθό του βοηθού σε ένα κτηνιατρείο. Με αυτές τις σκέψεις, πήγε προς το τηλέφωνο και ξεκίνησε να σχηματίζει τον αριθμό στο καντράν: 8 9 0 0 9 0.

Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής απάντησε μια γυναικεία φωνή:
- 'Θάνος Μεταφορική, καλημέρα σας'
- 'Καλημέρα σας', άρχισε ο Αντρέας. 'Θα ήθελα να μιλήσω με το υπεύθυνο προσωπικού για μια αγγελία που έχετε στα Νέα της Κάτω Ραχούλας'
- 'Περιμένετε παρακαλώ' τον έκοψε εκείνη και τον έβαλε στην αναμονή.

Η μουσική της αναμονής ήταν κάτι πολύ εκνευριστικό. Εκτός του ότι την είχε ακούσει εκατοντάδες φορές, ήταν και πολύ σύντομη. Πάντα είχε την απορία ποιος ηλίθιος σκέφτηκε να βάλουν την ίδια μουσική σε χιλιάδες τηλεφωνικά κέντρα και ακόμα γιατί τέλος πάντων δεν την άλλαζαν μετά από κάποιο διάστημα.

Είχε ήδη ακούσει τη μελωδία 4 φορές όταν επιτέλους μια άλλη γυναικεία φωνή απάντησε από την άλλη άκρη:
- 'Καλημέρα σας, τηλεφωνείτε για την αγγελία;'
- 'Μάλιστα, αυτή που ζητάτε Απόφοιτο του Κτηνιατρικού Τμήματος', διευκρίνισε ο Αντρέας.
- 'Α, ναι! Πώς λέγεστε;'
- 'Ευγενικός. Αντρέας Ευγενικός. Με ποια κυρία μιλάω;'
- 'Λέγομαι Θάνου'.
Ο Αντρέας άρχισε να κάνει υποθέσεις. Η φωνή που ήταν στην άλλη γραμμή δεν ήταν νεανική. Άρα, η φωνή που ήταν στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής θα ήταν είτε η αδελφή είτε η σύζυγος του ιδιοκτήτη. Έπρεπε να της κάνει καλή εντύπωση.
- 'Κυρία Θάνου, είμαι πτυχιούχος του Κτηνιατρικού Τμήματος και θα ήθελα να συνεργαστώ με την εταιρεία σας', είπε.
- 'Πότε μπορείτε να περάσετε να σας δω;' ρώτησε εκείνη.
Ο Αντρέας ήξερε ότι δεν θα είχε πολλές ευκαιρίες. Αλλά από την άλλη, δεν ήθελε να ακούγεται και απελπισμένος. Οι απελπισμένοι κάνουν πάντα κακή εντύπωση και κατά κανόνα είναι κακοπληρωμένοι. Έπρεπε να προσέξει πολύ την επόμενη απάντησή του.
- 'Χμμμ. Να πούμε μεθαύριο κατά τις 11 το πρωί;'
- 'Ναι, δε βλέπω να έχω κάτι εκείνη την ώρα. Οπότε το κλείνουμε για μεθαύριο στις 11.'
- 'Πολύ καλά, το σημειώνω κι εγώ. Οπότε σας καλημερίζω και τα λέμε πλέον από κοντά μεθαύριο'.
- 'Βεβαίως, καλημέρα σας κ. Ευγενικέ' του είπε και έκλεισε.

Ο Αντρέας ήξερε ότι είχε κερδίσει τον πρώτο γύρο, που ήταν σημαντικός, αλλά όχι ο σημαντικότερος. Αν ήθελε να μπει στο παιχνίδι έπρεπε να κερδίσει και τον επόμενο γύρο που ήταν σε δύο μέρες. Και θα έκανε τα πάντα γι' αυτό.