Τα πράσινα πρόβατα (Ι)

Πολλοί από εσάς, θα με έχετε πετύχει να σχολιάζω στο ιστολόγιο του Barba Ben (=Βαγγέλη Βενιζέλου), του υποψήφιου - τουλάχιστον σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές - τσέλιγκα του πράσινου μαντριού (αυτοί οι Πράσινοι και οι Γαλάζιοι, από τον καιρό του Ιουστινιανού υπάρχουν).

Στο άρθρο λοιπόν "Περί επικοινωνίας με την κοινότητα των bloggers" μεταξύ πολλών σχολίων υπάρχει και ένα που λέει: '...η ΝΕΑ ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑ οπως την λεω εγω δεν αξιζει για κομμα εξουσιας.. αλλα βγηκε αυτη επειδη δεν αξιζαμε εμεις να κυβερνησουμε!' (οι επισημάνσεις δικές μου). Αυτό είναι και ο ορισμός του πρόβατου!

Λέει λοιπόν ο συγκεκριμένος σχολιαστής 'δεν αξίζαμε ΕΜΕΙΣ να κυβερνήσουμε!' Εσείς; Ποιοί 'εσείς'; Δηλαδή και εσύ; Και προφανώς η απάντηση του πρόβατου είναι 'ναι, και εγώ'. Έτσι είναι: τα πρόβατα του κάθε μαντριού (στην περίπτωσή μας του πράσινου) πιστεύουν ότι με κάποιο μαγικό τρόπο, μέσω του εκάστοτε τσέλιγκα, κυβερνάνε αυτά τον τόπο, άσχετα με το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα (αφήνω που το 'κυβερνάνε' έχει γίνει συνώνυμο του πηδάνε, με την έννοια της ερωτικής πράξης).

Και αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι ο κάθε τσέλιγκας, για να παραμείνει τσέλιγκας και να γίνει αρχιτσέλιγκας αυτής της χώρας πρέπει να έχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοπάδι. Ένας τρόπος για να μεγαλώσει το κοπάδι, είναι ο τσέλιγκας να περνάει το μήνυμα ότι με εκείνον εκπληρώνονται 'τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα': δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία και τα ρέστα. Αυτό δηλαδή που πιστεύει και ο συγκεκριμένος σχολιαστής: ότι όταν κυβερνάει ο δικός του τσέλιγκας, κυβερνάει εκείνος!

Που 'σαι μεγάλε! Μην κρατήσεις την ανάσα σου μέχρι να σε κάνει ο πράσινος τσέλιγκας υπουργό, γιατί από πράσινος σε βλέπω να γίνεσαι εκρού!